Wie is Jan Servranckx ?

Geboren op 01/07/1966 te Leuven

Adres : Neerpoortenstraat 62 , 3040 Ottenburg

Gsm nr :0495/59.94.50

Ik werd geboren in Leuven in de zomer van 1966 en groeide op op den "ijzerenberg" in Winksele niet ver van Leuven. Van jongsaf aan was een voetbal mijn grootste speelmakker. Met vriendjes een houten doel in elkaar slaan op het kleine terreintje achter 'de Canga', een vervallen dancing van de gouden jaren 60 en daar brachten we zoveel mogelijk tijd door en speelden elke Europese finale opnieuw.

Op mijn 12e mocht ik dan eindelijk in een echte ploeg en ging bij HO Veltem, aan de "Ivo van Damme sportzaal" spelen.  Het 2e jaar was al meteen prijs : kampioen bij de kadetten.  Dat was enkele scouts van Rotselaar niet ontgaan. Samen met een 4-tal anderen mocht ik naar de provinciale jeugd van het toenmalige "grote" Rotselaar dat in 2e klasse vertoefd.  2 jaren waar ik als voetballer veel heb geleerd o.a. dankzij Guido Van Geel die ons met ijzeren hand alle knepen van het spel bijbracht.

Fietsen zat er toen ook al in want net als kompaan Dirk werd ook bij ons "de Tour van Winksele" gereden met tijdritten en klimwedstrijden over den IJzerenberg, die ik als mijn broekzak kende. 

Maar voetbal bleef mijn sport en op mijn 16e ging ik in 4e provinciale spelen tussen de grote jongens. Achteraf gezien had ik dit beter niet gedaan en ingegaan op het voorstel van Wijgmaal op bij hun junioren- ploeg nog enkele jaren te rijpen want op mijn 20e had ik mijn eerste grote blessure beet : kruisbandruptuur aan de rechterknie. 

Eén operatie en een 8-tal maanden revalidatie later verkastte ik terug naar mijn heimat HO Veltem, waar ik nog enkele mooie jaren beleefde. Een kamioenschapstitel in 4e prov. en een prachtig seizoen in 3e prov. met een test-match voor de titel waarbij we voor een 2000-tal toeschouwers nipt met 1-0 verloren van Wezemaal.

Ondertussen had ik tijdens mijn studies in het HHart in Heverlee samen met mijn bloedbroeder Koen enkele toffe gasten leren kennen waarmee we samen in het praesidium van de Kelten zaten, Na de studies besloten we de kans te wagen in het zaalvoetbal en de voetbalclub OK-Boys (Oud-Kelten) was geboren. Het begin van een lange geschiedenis want met die mannen hebben we vele mooie herinneringen beleefd (en niet alleen op sportief gebied).

      

Na enkele jaren HO Veltem en na mijn huwelijk met Hilde ging ik in de druivenstreek wonen (eerst in Hoeilaart en daarna in Ottenburg), Hier ben ik nog een 5-tal jaar gaan voetballen bij SK ottenburg maar toen ik een 2e keer mijn kruisbanden scheurde was het vet van de soep.

Ik onderging een 2e operatie en na een revalidatie besloot ik te stoppen met veldvoetbal en enkel nog af en toe een balletje te trappen met de OK Boys.

Ondertussen leerde ik het Mountainbiken kennen. In de prachtige en heuvelachtige streek waar we wonen een paradijs voor het MTB.  En ik zocht ook de evenementen van de zondagse raiders-tourtochten op. Hoogtepunt in het MTB gebeuren waren de jaarlijkse 3-daagse trektochten met de rugzak met een 8 tal vrienden o.l.v Marnix Huyghe die de GR-tochtjes prachtig uitstippelde en waar ik heb leren genieten van de mooie waalse bossen en velden.  Onvergetelijke herinneringen.

Ondertussen breidde het gezin ook uit en kwamen er drie kleine Servranckx-kes ter wereld. Ruben, Lotte en Kasper. Drie schatten.

De jongens waren net als papa voetballers maar toen ik Ruben al eens meenam op mijn wekelijkse tochtjes MTB kreeg hij ook de smaak van het fietsen te pakken.  Toen hij samen met zijn papa op zijn 9e de 100km van de gordel wou rijden en die tot eenieders verbazing nog vlot uitreed ook, kwam het eerste signaal dat er een wielrennertje in hem school.

Enkele jaren en veel overleg later besloot hij zich in de passie van het fietsen te storten maar dat lezen jullie in de rubriek "wie is Ruben ?"

Ohja, diezelfde sportieve kerel heeft in zijn prille jeugdjaren te kampen gehad met leukemie.  De moeilijkste 2 jaren uit ons leven maar gelukkig is dit allang achter ons.

Nadat Ruben verleden zomer begon te zagen dat hij graag eens "de Ventoux" wou oprijden besloten we onze vakantie-plannen te richten naar Frankrijk. En toen O.K.-Boys-vriend Dirk ons sprak van zijn exploot op "Alpe d'Huez" begonnen de plannen te groeien om samen die Alpencols te gaan beklimmen. En Dirk zou Dirk niet zijn als hij niet grootste plannen had en voorstelde om ons te laten sponsoren voor een goed doel.  En ja, "als den Dirk nekeer een telefonneke doet dan is er geen houwen meer aan..."

Maar met de jaren werden ook de knokels zwakker en zwakker en ondertussen is de knie zo goed als foutu", aan de onderrug werden ook al serieuze herstellingswerken uitgevoerd maar de drang om nog af en toe te sporten geraakt niet gestild. 

En die berg ,  die ga ik beklimmen...